Salve stoiku lub sympatyku stoicyzmu. Mam na imię Michał, jestem współczesnym praktykującym stoikiem. Chciałbym Ci opowiedzieć o sobie. Stoicyzmem zainteresowałem się 8 lat temu. Moja historia jest zdumiewająco podobna do tej, którą podają inni współcześni polscy stoicy. W lutym 2011 roku usłyszałem Tomasza Mazura w audycji radiowej i po tym nie było już odwrotu.
Stoicy uważali, że ból nie tylko nie jest zły, ale też nie musi być przez nas uważany za nieprzyjemny.
Marek Aureliusz podaje przykład zadrapania podczas ćwiczeń gimnastycznych:
Zabójstwo prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza jest zdarzeniem tragicznym, wstrząsającym… jak jeszcze je nazwać? Rzecz w tym, że w obliczu tego zdarzenia zasadniczo brakuje nam słów, albowiem wyeksploatowaliśmy nasz język z pojęć o dużym ładunku etycznym i emocjonalnym. Pojęcia typu „tragedia”, „koszmar”, „dramat”, „rozpacz”, „koniec tego czy tamtego” padają w debacie publicznej na porządku dziennym pod adresem coraz błahszych zdarzeń. Już niemal każde rozczarowanie wydaje nam się tragedią.
Tomasz Mazur stoicyzmem zafascynowany był od początku swojej edukacji filozoficznej, ale w roku 2009 zdecydował się nadać tej fascynacji bardziej praktyczny wymiar, zakładając w Warszawie Centrum Praktyki Stoickiej, a wkrótce potem firmę filozoficzną. Od wielu lat testuje stoicyzm w swoim życiu osobistym, pogłębia jego rozumienie w ciągłych studiach, własnej praktyce, w rozmowach z innymi praktykującymi stoikami, podczas warsztatów, spotkań indywidualnych, w kolejnych poświęconych tej tematyce esejach i książkach.